Dzisiaj rano Bandzio poraz pierwszy zrobił siusiu na dworze. Siusiu i dwójkę :)

Metoda równie prosta jak jazda samochodem. Zaraz po przebudzeniu i przywitaniu wio na dwór. Jak zrobi siusiu to chwalimy że jaki on piękny, mądry grzeczny itp. On się cieszy i my też :)

Po pierwszym siusiu zrobił jeszcze 3 rownież na zewnątrz i tylko 1 w domu.

Co ciekawe - w nocy potrafi trzymać ponad 9 godzin. Po ostatniu siusiu nie prosi o wypuszczenie i  nie widzę żeby siusiał u siebie w kojcu. A śpimy do grubo po 7-ej.

Wszystko wskazuje na to, że Bandzio będzie uwielbiał jazdę samochodem. Dzisiaj pojechał z nami w swoją drugą, ponad 3 godzinną w życiu podróż (i to innym samochodzem niż wcześniej) i zachowywał się idealnie. Szczyt grzeczności i posłuszeństwa.

Metoda? Wsiadamy do samochodu i ciacho + głaskanie i mówienie jak to jest fantastycznie i jaki piesek jest mądry. Samochód zapala = ciacho, rusza = ciacho, jedzie = ciacho i głaskanie. Dodatkowo mówimy, że piesek jest ładny, grzeczny, spokojny i śliczny jak żaden inny.

A ha, no i dla ukojenia nerwów dajemy zabaweczki.

Dodatkowo Bandzio nie jechał wcale na kolankach - o nie, jechał na wycieraczce i było fantastycznie :) Chcemy żeby zawsze tam siedział bo to najbezpieczniejsze miejsce dla niego w samochodzie. Z siedzenia może spaść albo polecieć do przodu. Nie będziemy zapinać go w pasy - niech po prostu siedzi na dole.

Mamy szczęście, że Bandzio był fantastycznie wychowany w hodowli - niesamowice wiele z niej wyniósł. Jest odważny i ciekawski a to bardzo dobrze bo łatwo przychodzą mu nowe rzeczy.

Dzisaj wizyta u weterynarza - będzie ciekawie :)

Oto nadeszła chwila kiedy prawie 10 tygodniowy Bandzio musiał opuścić swój dotychczasowy domek i odważnie wkroczyć w swoje nowe, długie życie.

Jesteśmy w szoku jak wspaniały jest Bandzio. Nasze wyobrażenia odnośnie tego dnia okazały się zupełnie błędne. Pierwsze obawy związane z jazdą samochodem zostały rozmyte po 5 minutach kiedy to Bandzio, piszcząc około 3 razy, wyraził swój niepokój wynikający z opuszczenia rodzinnego domku, poczym otrzymał odemnie biszkopta i już po bólu. Przytulił się pięknie, rozłożył całym sobą tak że aż mi nogi zdrętwiały i tak, zmieniając co jakiś czas swoją pozycje, całkowicie spokojnie pokonał 3 godzinną drogę do domu. Podczas krótkich przebudzeń pomemłał sobie misia, zjadł jeszcze 2 biszkopty, próbował mojego guzika i bluzki aby w końcu znowu kłaść się smacznie spać :)

W nowym domku nawet się za bardzo nie rozglądał. Od razu zrobił siuśka na pieluszkę poczym chwilke powąchał meble i udał się na gryzienie dywaniku. Zauważyłam, że uwielbia frędzelki więc zabaweczka z supła z nici świetnie spełniła swoje zadanie i chyba stała się jego ulubioną. Resztę czasu spędził na bieganiu za zabawką i aportowaniu. Raz nawet zareagował na swoje imię czyli już jest duży postęp :) Potrafi sam zostać w pokoju i nie lamentuje co oznacza, że nie powinno być problemu z samotnością. To oczywiście jeszcze się okaże, ale Bandzio dobrze rokuje :) Będziemy go powolutku uczyć, że bycie samemu nie jest ta

Bandzio bez najmniejszego problemu władował się do kojca gdzie już czekało na niego jedzonko wraz z wodą. Wrzuciłam mu supełek kilka razy i już kojec stał się bezpieczną przystanią. Sam chętnie wbiegł tam po 30 minutach zabawy i w najlepsze, bez żadnych pisków i płaczów położył się smacznie spać.

I śpi sobie właśnie w którejś już tam z rzędu pozie. Cisza, spokój, radio cichutko gra - jest dobrze :)

W dniu wczorajszym zakończyliśmy budowę tymczasowego kocja dla Bandzia, w którym będzie przebywał pod naszą nieobecność.

Życie pokaże jak długo będzie to małe mieszkanko dla Bandzia, bo tak naprawdę jak nas znam, to nie dość że Bandzio będzie biegał non stop po całym domu to na 99% będzie spał z nami w łóżku :)

A teraz galeria z "budowy". Początki nie były kolorowe i bywaly chwile załamania (czyli pierwsza godzina budowy, po której to miałam już zamawiać kojec w internecie :)).

Koszt budowy (odliczając roboczogodziny) ok. 90 zł z założeniem że ma się podstawę, czyli drewniany podeścik za free.

Elementy które trzeba było kupić: siatka, śruby do mocowania konstrukcji (dłuższe, krótsze), drewniane beleczki na szkielet, takie metalowe wsporniki (pewnie jakoś się to fachowo nazywa, ale nie mam pojęcia jak), linka do naciągnięcia siatki, zawiasy do drzwiczek, folia na wyłożenie podłogi (kupiliśmy również ceratkę ale... ma strasznie paskudny zapach i stwierdziłam, że pies który głównie "niucha" może się źle czuć w towarzystwie takiej wstrętnej woni).

Czas budowy: około 6 godzin (u nas mniej więcej po 1-2 godziny dziennie z przerwami bo zabrakło materiałów albo projekt ulegał drastycznym przemianom).

Kojec jest solidny, ma fajną drewnianą podłogę więc nie będzie zimno od płytek, jest duży (120x90x60 cm) i mam nadzieje bezpieczny.

Bandzio będzie miał widok na nasze łóżko więc powinno mu to odpowiadać (no pewnie bardziej byłby szczęśliwy ze spania z nami :)).

:-D Wymyśliłam ciekawę opcję "komunikacji" z Bandziem, kiedy np. będe w pracy i nie będe mogła go ze sobą zabrać. Nazwałam to Bandzio-Skype :D

"Komunikacja" ta, albo lepiej - podgląd, będzie wykorzystywał bardzo proste rozwiązanie jakim jest Skype.

Idea wygląda tak: Bandzio został szczęśliwym posiadaczem swojego konta na skypie. Oczywiście w swoich kontaktach Bandzio ma tylko i wyłącznie mnie. Skype skonfigurowany jest na automatyczne odbieranie rozmów przychodzących od osób (czyli mnie) ze swoich kontatków wraz z automatycznym uruchomieniem kamery internetowej. Komputer jest ustawiony jedynie na wygaszacz ekranu - musi być cały czas w stanie gotowości.

A cała zabawa polega na tym, że siedzę sobie w pracy i np. chce zobaczyć co porabia Bandzio więc szybciutko do niego "dzwonie" i mam podgląd online :) (a za swoimi plecami pewnie połowę jak nie wszytskich pracowników naszego biura :D:D:D)

W moim odczuciu jest to całkiem dobre rowiązanie dla osób, które nie posiadają możliwości zamontowania kamery IP, nie chcą zbyt skomplikowanych instalacji a zależy im aby czuwać nad bezpieczeństwem i domu i piesia :)

Jestem zwolenniczką słów Johna Katza, że szczeniak pod naszą nieobecność i ogólnie w pierwszych miesiącach swojego życia powinien przebywać w miejscach przede wszystkim dla siebie BEZPIECZNYCH !

John Katz nigdy nie zostawia swoich psów samych w domu luzem. Każdy jego pies nauczony jest przebywać i relaksować się w swojej klatce, którą notabene traktuje jak najbezpieczniejsze miejsce na świecie. Pies przyzwyczajany do klatki od małego szczeniaka uczy się, że klatka jest ostoją, miejscem odpoczynku i niejednokrotnie rogiem obfitości, szczególnie w okresie w którym przyzwyczajamy szczeniaka do przebywania w niej.

Idąc za słowami specjalistów na prawdę warto uczyć psa przebywania w klatce. Oto kilka na prawdę pozytywnych aspektów tego rozwiązania:

- pies jest bezpieczny

- nauka czystości przebiega na prawdę ekspresowo (to jeszcze sprawdzimy w praktyce)

- pies czuje się zrelaksowany, spokojny

- wyjeżdżając z psem możemy zawsze zabrać jego klatkę i bez względu na to gdzie się znajdzie, zawsze będzie czuł się bezpiecznie, będzie spokojny i będziemy mogli zostawić go samego na jakiś czas

- psy instynktownie wybierają na swoje legowiska miejsca zaciemnione, ustronne,  tam też czują się najlepiej.

To tylko niektóre zalety klatek. Oczywiście nie mówię o trzymaniu tam psa całymi dniami, po kilkanaście godzin !

Nasz Bandzio będzie miał klatkę ale również coś jeszcze: pod naszą nieobecność chcemy aby był maksymalnie bezpieczny dlatego też budujemy dla niego spory kojec.

Projekt kojca opiera się na drewnianej pokrywie o rozmiarach palety euro. Oczywiście można kupić gotowe kojce, są na prawdę fajne, natomiast my chcieliśmy wykorzystać elementy codziennie dla nas dostępne i stworzyć coś fajnego od siebie.

W następnym poście wrzucę projekt kojca.

Bandzio oprócz tego że jest Shih Tzu jest również normalnym psem, ze swoimi najnormalniejszymi psimi odruchami i potrzebami :) Będzie też przez nas traktowany jak najnormalniejszy pies na świecie pomimo tego, że na pewno dla nas już jest wyjątkowy :)

Polecam lekturę książek Johna Katza, szczególnie tytuł "Wszystko czego dowiedziałem się od moich psów"  oraz "Psi rok".